steen gedicht

 Beeld
 Het borrelt van binnen
 een onrustig gevoel.
 De beelden zijn duister,
 ik heb nog geen doel.

 Maar dan wordt het helder,
 het beeld ontstaat.
 Wat door mijn handen,
 mijn hoofd verlaat.

 Ontspanning en rust
 zeeén van tijd.
 De zorgen van elke dag
 ik ben het even kwijt.

 Het beeld krijgt vorm,
 brons,hout of steen.
 Vogel,
 die door mijn handen,
 als beeld verscheen.

 door: Evelien kanter